ZYDECO ZITY FESTIVAL 2016, DE 24STE EDITIE, EEN COMPLIMENT VOOR DE EUROPESE CAJUN & ZYDECO
Dit jaar zou wel eens een opmaat voor de 25ste editie van Zydeco Zity kunnen zijn, wederom een festival met louter Europese inbreng. Ja het is leuk Amerikaanse artiesten te horen spelen maar die prijzen zijn voor de Europese festivals niet meer op te brengen als we de entree prijzen laag willen houden. De vraag blijft dan, is de Europese inbreng wel voldoende. Afgaande op de samenstelling van het programma van dit jaar mogen we met een gerust hart ja zeggen.
Elk jaar zien we verschillen in de opkomst uit het buitenland, het een jaar zien we meer mensen uit Duitsland, een ander jaar zijn er weer veel Engelsen, dit jaar waren voor het eerst de Fransen in de meerderheid, dat was vooral zichtbaar op de dansvloer. En de artiesten, het valt op dat elke band het zeer waardeert op ons festival – te mogen – spelen. De hele entourage, het publiek, de sfeer, het daagt allemaal bij om een unieke belevingswereld te creëren.
De weergoden waren ons vooral op de zaterdag gunstig gestemd, daar waar in andere plaatsen noodweer uitbrak scheen bij ons de zon. En dat zonnetje schijnt ook altijd bij het publiek waar nooit een onvertogen woord valt te bespeuren. Gelukkig weerhielden de buien ook op zondag niet een grote publieke opkomst.
Twee bands, of eigenlijk drie hadden we er uit Frankrijk, Advien Quepeux / John qui saute en Ton Ton Gris Gris, allen muzikanten die bewijzen dat Frankrijk naast de cajun ook open staat voor zydeco en dat op ,voortreffelijke wijze deden. Arve Halands Cajun Gumbo had ik nog nooit zo strak horen spelen, de band kent sinds twee jaar deze vaste bezetting. Whiskey River klinkt eveneens als een wel geoliede machine, Whiskey? Yes antwoorden de boys met een glimlach. Cochon Bleu trokken vooral de mensen op de vloer die wars zijn van uitgestippelde dansritmes. Louisiana Radio is een verhaal apart, wat kunnen we daar genieten van verschilden muziekstijlen en ritmes en toch allemaal herkenbaar waarbij ook de niet dansers daarbij aan hun trekken komen.
Vele bands werken aan nieuwe opnamen of ze zijn net afgerond, zoals Cochon Bleu, de Zydegonutz en de River Zydeco Band. Bij de Nutz waren al enkele nummers te horen in hun set, de River Zydeco Band speelde vrijwel uitsluitend nummer van het nieuwe album. Een verrassing was het nieuwe arrangement van Bernadette, maar of dat dit het publiek er van kan weerhouden om volgend jaar nog eens Oh Ja, luidkeels in te zetten staat nog in de sterren geschreven. Duidelijk is dat er door vele bands stevig aan de weg getimmerd wordt.
En dan de afterparty, ik geloof niet dat er een band is die dat beter zou kunnen als Allez Mama, gevarieerd, opzwepend, interactie, en herkenbaar. Zowel bij de band leden als het publiek wordt er het laatste restje energie uitgeperst. Volgend jaar weer? Ja graag!
En dan was er nog de zaterdagmiddag, gratis entree die middag om nieuw publiek te laten proeven aan zydeco zity, en een topper op zich. Alles Mama die de indruk gaven al aan de afterparty te zijn begonnen. De Zydeco Prophecies, een idee van Jo van Strien, Engelse en Nederlandse top muzikanten bij elkaar brengen voor deze gelegenheidsband. Jammer dat ik daar geen opnamen van heb gemaakt. Jammer dat we daar geen opnamen van hadden voor de promotie want veel jeugd gaat dit zeker ook leuk vinden. Joe Brown is een ras artiest gevormd in de Engelse pups en podia. Volgend jaar weer? Ja …. heel graag.
— Henk Mutsaers
Meer foto’s op zydecozity